دادستان قم در تاریخ 2 تیرماه 87 با هشدار نسبت به افزایش فعالیت رمالان در شهر مذهبی قم اعلام کرده بود که حداقل 20 رمال در شهرستان قم زندانی هستند و اظهار امیدواری کرده بود که تا قبل از نیمه شعبان بساط کلیه رمالان مستقر در قم برچیده شود. وی 20 آبان ماه نیز از دستگیری 5 رمال و دعانویس خبر داده و تاکید کرده بود این افراد به 1 تا 7 سال زندان محکوم خواهند شد. او 2  آذرماه نیز از بازداشت 12 رمال و دعانویس شامل 9 مرد و 3 زن خبر داد. در تاریخ 8 آذر هم نیروی انتظامی استان قم طرح ویژه‌ای را برای بازداشت رمالان و دعانویسان به اجرا گذاشته است. ماموران ناجا در این طرح عملیاتی هم حداقل 8 تن از رمالان و دعانویسان شهر قم، که عمدتاً در مناطق شیخ‌آباد و نیروگاه مستقر بودند، را بازداشت کردند. دور تازه بازداشت دعانویسان و رمالان پس از آن صورت می‌گیرد که ماه گذشته و بر اساس طرح برخورد با شیادان مدعی مهدویت که تعداد آن‌ها در سه سال اخیر افزایش قابل ملاحظه‌ای داشته است، حکم اعدام «علیرضا پیغان» یکی از مشهورترین این شیادان صادر شد. دادستانی قم ماه گذشته دستور بازداشت 5 مدعی دروغین دیگر مهدویت در استان قم را صادر کرده بود. این 5 نفر طی ماه‌های اخیر ادعا کرده بودند امام دوازدهم، سیزدهم یا چهاردهم! هستند و مریدانی را نیز برای خود دست و پا کرده بودند.

حال باید پرسید: از نظر فرهنگی چه چرخشی در کشور پدید آمده است که چنین موج گسترده­ای از خرافه­گرایی به راه افتاده و اصول اعتقادی مردم را به بازی گرفته است؟ سوال مهم دیگر را این­گونه طرح می­کنیم: آگاهی تنها سلاح مبارزه با خرافه­گرایی است، رسانه­ی ملی چقدر در این زمینه تلاش کرده است؟ و غیر از انعکاس هشدارهای مراجع معظم تقلید در این زمینه چه کار فرهنگی شایسته­ای را سامان داده است؟ جامعه­شناسان ما تا کی می­خواهند در پیچ­وخم مباحث تکراری و کلیشه­ای طلاق و اعتیاد و ... درجا زده و تکرار مکررات بفرمایند و از واقعیات جامعه همیشه چند قدم عقب­تر باشند؟

 نوشته شده توسط حمید فاضل قانع در پنج شنبه 87/9/14 و ساعت 11:3 صبح | نظرات دیگران()